مقایسه تأثیر روان‌درمانی پویشی- حمایتی و شناختی- رفتاری بر روی افسردگی و تبعیت از درمان در بیماران همودیالیزی

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر روان‌درمانی پویشی– حمایتی و شناختی– رفتاری بر افسردگی و تبعیت از درمان بیماران همودیالیزی انجام گرفت. روش کار: پژوهش حاضر  از نوع شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون در دو گروه آزمایش، یک گروه کنترل بود. شرکت‌کنندگان شامل 45 نفر از بیماران همودیالیزی،که 15 نفر در گروه روان‌درمانی پویشی– حمایتی، 15 نفر روان‌درمانی شناختی– رفتاری و 15 نفر دیگر در گروه کنترل بصورت تصادفی قرار گرفتند. درمان در طی 15 جلسه  به صورت فردی برای کلیه بیماران (بجز گروه کنترل) اجرا گردید. ابزارهای اندازه‌گیری شامل دو پرسشنامه افسردگی بک (II) و تبعیت از درمان بیماران مزمن کلیوی (ESRD-AQ) بود. تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها نیز با استفاده از نرم افزار SPSS-23 صورت پذیرفت. نتایج: یافته‌ها در بررسی شاخص‌های چند متغیری و سطح معناداری 001/0 در درمان پویشی - حمایتی اندازه اثر کوتاه‌مدت (پیش‌آزمون- پس‌آزمون)  90/0 و بلندمدت (پیش‌آزمون- پیگیری 4 ماهه) 80/0، در درمان شناختی – رفتاری با همین سطح معناداری، اثر کوتاه‌مدت 61/0 و اثر بلندمدت 39/0 را نشان داد و در نهایت با آزمون بن‌فرونی و با استفاده از پروفایل مقایسه میانگین‌ها اثر کوتاه‌مدت و بلندمدت در درمان پویشی- حمایتی بیشتر ازدرمان شناختی- رفتاری بود.  نتیجه گیری: درمان پویشی– حمایتی در بهبود علائم افسردگی این بیماران نسبت به درمان شناختی- درمانی مؤثرتر می‌باشد اما در خصوص تبعیت از درمان بین این دو نوع روان‌درمانی تفاوت معناداری یافت نشد.